De Nederlands-Koerdische Reber Dosky (1975) maakte sinds zijn afstuderen aan de Nederlandse Filmacademie al vaker documentaires in Koerdistan. In deze documentaire portretteert hij jonge vrouwen die in 2014 de genocide meemaakten en zelf werden ontvoerd door de jihadisten. Om erna als (seks)slaaf te worden verkocht. Ze kunnen nu hun verhalen kwijt bij ‘oom’ Hussein, een zeer sympathieke theatermaker, die zich over hen heeft ontfermd, die zich hun lot aantrekt en hen op weg helpt. Hij is voor hun de brug terug naar de maatschappij. Het zijn louterende bijeenkomsten in een schilderachtige, schemerige setting. Vanzelfsprekend zijn de kalm vertelde verhalen van de eigenlijk soms nog steeds jonge meisjes indringend, maar we zien ook de levensvreugde terugkomen als de vrouwen weer boodschappen kunnen doen, lachen en dansen. Met elkaars liefde en steun, en geïnspireerd door de wijze ‘oom’ Hussein vinden ze de kracht om vooruit te kijken.
