Na een lange werkdag valt de 58-jarige Khadija in slaap in de laatste metro. Wanneer ze wakker wordt aan de eindhalte, ziet ze geen andere optie dan te voet naar huis terug te keren. In een reeks bijna sprookjesachtige scenes toont Devos ons de ontmoetingen die Khadija onderweg heeft. Net als Khadija begeven deze mensen zich meestal niet voor hun lol op de nachtelijke straten – ze zijn er om te werken, zoals de kassière van wie Khadija een lift krijgt en de nachtwinkelier, of ze kunnen simpelweg nergens anders heen. En net als Khadija zijn het mensen die slechts zeer zelden in films geportretteerd worden. Devos zet deze figuren uit de marge voor de verandering eens centraal en baadt hen in liefdevol nachtlicht, gestuurd door Khadija’s vriendelijke en open blik op de wereld.
Ghost Tropic is een film vol menselijkheid, waardigheid en hoop.
