In verband met de lengte van de film is er halverwege een korte pauze van 10 minuten
OVER DE FILM
Een Syrisch gezin denkt, aangemoedigd door het corrupte regime van Belarus, dat ze via dat land legaal naar familie in Zweden kunnen reizen. Maar in de bossen van het grensgebied tussen Belarus en Polen (de ‘groene grens’ uit de titel) worden ze als illegale vluchtelingen speelbal van de grenswachten van Polen en Belarus. Deze politieke aanklacht van regisseur Holland maakt goed invoelbaar hoe het is om als vluchteling volledig afhankelijk te zijn van de (schaarse) goedheid van andere mensen. De film is gemaakt na de nodige research, en er spelen ook echte vluchtelingen in mee die hun traumatische ervaringen dus nog eens moesten naspelen. Het toenmalige regime in Polen wilde de in zwart-wit geschoten film aanvankelijk boycotten, maar de publiciteit die dàt gaf, leverde dus juist extra aandacht (en bezoekers) op. Toen Green Border in Venetië de speciale juryprijs won, moest regisseur Agnieszka Holland tijdelijk beschermd worden door een bodyguard.
VPRO Cinema (★★★★) ‘Afhankelijkheid vluchteling goed invoelbaar’
NRC (★★★★) ‘Keiharde stomp in de maag’
Trouw (★★★★) ‘Tekenen van medemenselijkheid’
The Guardian (★★★★) ‘Gripping story of refugees’
