Synopsis
De in Amsterdam-Noord en in de Bijlmer opgenomen film I don’t wanna dance is in grote lijnen gebaseerd op het èchte levensverhaal van de hoofdrolspeler Yfendo van Praag. Joey (Yfendo dus) en zijn broertje Ricardo mogen, na twee jaar bij hun oom en tante te hebben ‘gelogeerd’, van de kinderrechter weer naar huis, naar hun moeder Daphne. Het huis is weer een veilige omgeving. En het gaat een tijdje goed, totdat moeder Daphne toch weer in haar oude gewoontes terugvalt: blowen, nachten wegblijven, ruzie zoeken… Joey is zijn moeder zeer vergevingsgezind, maar uiteindelijk zoekt ook hij buitenshuis de grenzen op. I don’t wanna dance is een sociaal-realistisch coming of age-drama, waarin de camera de spelers dicht op de huid zit. Dit maakt Joey’s worsteling extra goed invoelbaar. Kortom: een klein, maar uiterst sfeervol speelfilmdebuut van von Kleist, die al eerder korte films maakte over Yfendo.
