RESERVEER HIER UW LUNCH
Volgens de hoofdrolspeler Tony Leung is de film In the mood for love: ‘ Een film als een nooit uitgesproken liefdesverklaring’.
De heer Chow werkt aan het begin van de jaren zestig als journalist bij een krant. Mevrouw Chan werkt als directiesecretaresse. Op dezelfde dag betrekken ze, samen met hun echtgenoten, belendende kamertjes. In het krappe trappenhuis ontmoeten ze elkaar telkens weer. Haar man is veel op reis en zijn vrouw is er ook nooit. De eerste toenaderingspogingen tussen Chow en Chan komen tot stand als ze beseffen dat hun echtgenoten waarschijnlijk een affaire met elkaar hebben. In een adembenemend rollenspel proberen de bedrogenen te achterhalen wat hun echtelieden beweegt, maar, zo beloven ze elkaar: ‘Wij zullen nooit zo worden als zij’. Steelse blikken, neergeslagen ogen en beheerste lichaamsbewegingen drukken alle gevoelens uit die niet uitgesproken kunnen of durven worden.
Langzamerhand worden ze geconfronteerd met hun eigen behoefte aan liefde en verlangen. Het doet er dan niet zo heel erg veel meer toe wie de eerste stap zet, want het is al gebeurd. Ze zijn al van elkaar gaan houden nog voor ze van elkaars bestaan wisten.
In the mood for love is de ultieme liefdesfilm. Het beste bewijs dat de grootste liefdes zich vooral tussen hoofd en hart afspelen. Dat in de liefde alles waar is. En wat de gevolgen zijn van het volgen van je hart. Op dat punt is de film niet alleen romantisch, maar ook realistisch en zelfs wreed. Het einde van de film kan zowel opluchting, weemoed als verdriet oproepen. En de zekerheid dat, hoewel liefdessmart een heel leven lang kan duren, liefhebben altijd een moedige daad is.
