OVER DE FILM
Rachel wilde nooit per se moeder worden, ze was er zelfs een beetje trots op om een kinderloze vrouw te zijn. Maar nu ze begin veertig is, nadert het moment dat er niets meer te kiezen valt. Dit legt druk op haar ontluikende relatie met Ali, een gescheiden man met een dochter, Leila. Rachel ontfermt zich over Leila alsof het haar eigen dochter is. Toch komt ze steeds op de tweede plaats. Ondertussen begint haar eigen biologische klok steeds nadrukkelijker te tikken. Dit gegeven, deze uitleg is die van een tragische film. Maar de film pulseert van de liefde. En de locatie – Parijs, stad van de liefde – wasemt romantiek. De film biedt geen oplossing, maar geeft woorden en gedachten aan een overweging die bijna elke volwassene in zijn of haar leven heeft moeten maken. Het is ook een ontroerende film over de verschillende vormen die ouderschap – één van de sterkste banden die mensen met elkaar hebben – kan aannemen.
