Het is dit jaar honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog ten einde kwam. In Les Gardiennes, dat in die periode speelt, zien we bijna niets van de oorlogsbeelden. De film concentreert zich op de thuisblijvers, op de vrouwen die een familieboerderij draaiend moeten houden. En dat is hard werken. Zoals voor matriarch Hortense, die twee zonen aan het front heeft. Ze zou heel goed wat hulp kunnen gebruiken bij het bestieren van het boerenbedrijf, maar die hulp is sporadisch beschikbaar. Wel wordt handmatig oogsten langzaam vervangen door de mechanisatie. Als de mannen tenslotte terugkomen, ontstaat er na al die jaren een heel andere dynamiek. Veel mannen zijn aangeslagen, getekend door de confrontatie met de dood. Een ander soort strijd gaat zich nu op het platteland afspelen. Ook dan, al is het op een andere manier, komt de menselijkheid weer onder druk te staan en worden levens verwoest. Prachtige ‘slow-cinema’.
VPRO Cinema (★★★★) ‘Prachtig gefilmde en feministische oorlogsfilm’
de Volkskrant (★★★★) ‘Kalme schoonheid’
NRC (★★★★) ‘Schilderachtige beelden zonder opsmuk’