In de eerste minuten van deze Japanse film val je een paar keer verbluft stil. Het begint al bij het vogelperspectief van de stad Yokohama, die is zó gedetailleerd – is dit wel animatie? De scenes erna zijn even zo fraai en fenomenaal. Kun krijgt een zusje, Mirai. Zijn vader gaat thuiswerken en het huishouden doen, zijn moeder werkt en heeft vooral aandacht voor baby Mirai. Dat maakt Kun heel jaloers. En dan gebeuren er in de ontwikkeling van Kun vreemde dingen. Dingen die alleen maar in de kinderfantasie kunnen, die passen bij het magisch denken van kinderen. Deze gebeurtenissen uit heden en verleden zijn levenslessen voor Kun. Een metafoor voor de geweldige geestelijke ontwikkeling die een peuter door maakt. Het levert een bijzondere emotionerende film op, die je op magische wijze naar filosofische inzichten voert. Als u in 2019 één animatiefilm gaat zien, laat het dan deze zijn.
Links:
Trailer:
