De 11-jarige Minato komt thuis met het verhaal dat zijn meester hem geslagen heeft en hem een monster heeft genoemd. Zijn alleenstaande moeder Saori, toch al bezorgd over Minato, gaat direct verhaal halen bij de school. De functionaris van de school reageert ijzig. De docent lijkt inderdaad het ‘monster’ te zijn. Dan komt dezelfde verhaalhandeling in beeld, maar dan gezien door de ogen van Hori, de leraar. Dat geeft al een ander beeld. En dan is er nog Yori. Het blijkt toch wéér anders te zitten; en wie is er nu het monster? Het is niet makkelijk te duiden. We krijgen de “waarheid” voorgeschoteld vanuit de beleving van meerdere personen. Hoewel de feiten dus duidelijk zijn, is het perspectief steeds weer anders. Ook als toeschouwer worden we voortdurend op het verkeerde been gezet. Een knappe, spannende en intelligente film, waarvan het script, vorig jaar in Cannes, goed was voor de scenario-prijs.
