Filmmaakster Hart (Swinton) brengt vier koude en mistige dagen door met haar moeder (dubbelrol van Swinton) en hond in hun oude, afgelegen familiehuis in Wales. Het landhuis is nu een hotel, waar overigens weinig of geen andere gasten zijn. Wel een bitse receptionist en een vriendelijke conciërge. De hotelsetting ademt de sfeer van een horrofilm; het gebouw is oud en zucht, piept en kraakt.
Samen halen ze herinneringen op aan de tijd die de moeder in haar jeugd op dezelfde plek doorbracht. En wat gebeurt er dan, als je terugkeert naar plekken uit je jeugd? Welke sensatie kan dat opleveren? Die plekken houden verhalen vast. De herinneringen worden schimmen uit het verleden, als mistflarden, vage beelden met gedempt geluid. Het spanningselement in de film is subtiel en poëtisch; de kern van de film is een spookverhaal over herinneringen en over de liefhebbende relatie tussen de vrouwen.
