Deze semi-autobiografische film is een coming-of-age verhaal van de regisseur Sorrentino in het Napels van de jaren tachtig. Zijn alter ego, de verlegen en onzekere Fabietto, probeert zijn plaats in de wereld te vinden. In het zonnige Napels beleeft hij best gelukmomentjes, maar heel bijzonder wordt het als Maradona in Napels komt voetballen. Dat was niet alleen van grote invloed op het zelfvertrouwen van het arme Napels, maar ook op dat van de onzekere tiener. The hand of God, verwijzend naar het mogelijke hands-doelpunt van Maradona op het WK van 1986, is ook de hand die Fabietto door zijn jeugd heeft geloodst. The Hand of God is Sorrentino’s meest persoonlijke film, doordrenkt van melancholieke ironie: een seculiere zoektocht naar zin en poëzie. De film laat zien waar zijn stijl en houding vandaan komen. In Venetië won de film de juryprijs. De jonge Scotti kreeg de prijs voor beste acteur.
