Leda is een 48-jarige wetenschapper, die voor een werkvakantie in een Griekse badplaats neerstrijkt. Ze eet alleen, drinkt alleen, leeft alleen. Een grote en drukke Amerikaanse familie verzoekt haar wat plaats te maken. Haar gezicht spreekt boekdelen en hooghartig wijst ze het verzoek af. Ondertussen ontwikkelt ze een ongezonde obsessie voor de luidruchtige familie. Haar fascinatie geldt vooral de jonge moeder Nina en haar peuterdochtertje Elena. Die doen haar denken aan haar eigen moederschap als jonge twintiger, toen ze moest kiezen voor gezin of carrière. We zien er de flashbacks van – en ze koos dus voor het laatste. Het maakt Leda tot een interessant personage: ongrijpbaar, ongeduldig, onaangepast en zeker niet altijd sympathiek. De film, naar een boek van Elena Ferrante, is een opmerkelijk regiedebuut dat interessante vragen stelt over de consequenties van het moederschap, overigens zonder een moralistisch standpunt in te nemen.
