Joaquin Phoenix speelt de getroebleerde huurmoordenaar Joe, die ook gespecialiseerd is in het terugvinden van weggelopen rijkeluiskinderen die in de seksindustrie zijn terechtgekomen. Hard, wreed en onontkoombaar. De plot schuilt (seksueel misbruik) heeft onverwacht actuele aanknopingspunten in het #MeToo-tijdperk, wat de film urgent maakt. De mythische thema’s van wraak en offer, corruptie van onschuld en jeugd zijn onbehaaglijk. De geest van de beroemde wraakmoordenaar Travis Bickle uit Martin Scorseses Taxi Driver waart door You Were Never Really Here, en de film citeert wel meer filmgeschiedenis; van John Fords The Searchers tot Alfred Hitchcocks Psycho. Het zijn referenties die zelfs als je ze niet herkent verklaren waarom de film zo rijk en gelaagd aanvoelt. Ze putten uit ons culturele onderbewuste. De bonkige Phoenix slaagt erin slaagt om van Joe een onvergetelijke en tragische antiheld te maken. Prijs voor beste acteur in Cannes.
You Were Never Really Here op IMDb
De Volkskrant (★★★★★) “Wonderlijk dat Lynne Ramsay het aandurft om een hypergewelddadige film zo kwetsbaar te maken”
De Filmkrant (★★★★★) “Ramsays methode om via de kleinste signalen hun liefdevolle verhouding te schetsen en toch niet af te wijken van de toon van de film, is verbluffend.”
De Morgen (★★★★) “Ramsay is erin geslaagd om een gewelddadig monster menselijk te maken.”
